หลานเอ๊ย..ไม่มีอาชีพใด ต่ำต้อย…อย่ าเที่ยวดูถูกคนอื่น
เจอเรื่องดีๆ อ่ า นง่าย ๆ ให้ข้อคิดดีมาก อ่ า นแล้วสอน อะไรมากมาย เรื่องมีอยู่ว่า
เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลา เรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เด็ก
จนจบด็อกเตอร์ เลยเชียวล่ะ จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน
บ้านของเด็กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลาต้องนั่งเรือแจวข้ามไป
ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง เรือที่ติดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง ? เด็กหนุ่มจบเมืองนอกถาม ?
ไม่มีหรอกหลาน ที่นี่มันบ้านนอก มันห่างไกลความเจริญ มีแต่เรือแจว
โอ้..ล้าสมัยมากเลยนะลุงโบราณมาก
ที่อื่นเขาใช้เรือยนต์กันหมดแล้วลุง ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก ไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไรลุง ?
80 บาท หลานเอ๊ย ย
โอเค..ไปเลยลุง..
ในขณะที่ลุงแจวเรือ หนุ่มนักเรียนนอก ก็เล่าเรื่องความทันสมัย ความก้าวหน้า ความศิวิไลซ์ ของอเมริกา
ให้ลุงแจวเรือฟัง เมืองไทยเมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว ล้าสมัยมาก ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง ? ทำไมไม่พัฒนา ทำไมไม่ทำตามเขาให้ทันสักที ?
ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม ?
ลุงไม่รู้หรอก..ใช้ไม่เป็นหลาน
โอ้โฮ! ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25% แล้วลุงรู้ไหมว่าเศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง ?
ลุงไม่รู้หรอก!!
ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50% ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม? แล้วรู้จักดาวเทียมไหม ?
ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย!! ชีวิต ของลุงรู้อยู่อย่างเดียวว่า จะทำยังไงถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น
ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 75% แล้วนะ
พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุพัดมาอย่างแรง คลื่นลูกใหญ่มาก ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนกำลังจะตก
นี่..พ่อหนุ่ม เรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์จากต่างประเทศ ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม ?
ได้..ผมรู้ทุกเรื่อง จะถามอะไรหรือลุง ?
เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม ?
ไม่เป็นครับ!
งั้นชีวิตของเอ็งกำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่ม
ฮ่ๅ า อ่ า นแล้วนั่งยิ้มคนเดียว เพราะเรื่องนี้สอนให้คิดอะไรได้มากมาย
“ทุกอาชีพที่สุจริตเป็นอาชีพที่มีเกียรติ
จะเป็นคนรวยหรือเป็นคนจนทุกคน
มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีคุณค่า
ในความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน
อย่าดูถูกและเบียดเบียนซึ่งกันและกัน
ต้องให้เกียรติและเคารพในอาชีพของเขา
มองตัวเองดีพอหรือยัง
ถ้ายังอย่าเทียวว่าให้คนอื่น”
เรียบเรียงโดย Zeesociety.com
