จงเชื่อมั่นในความ”ซื่อสัตย์” แล้วเวลาจะคัดแต่ “สิ่งดีๆ” เข้ามาหาคุณเอง
“ซื่อสั ต ย์” ถูกหนุ่มน้อยนามว่า “ฉลาด” ทิ้งลงทะเลซื่อ สั ต ย์ พย า ย า มว่ายน้ำจนมาถึงเกาะแห่งหนึ่ง
เมื่อขึ้นฝั่งได้ซื่อสัตย์ก็นอนพักอยู่บนหาดทราย เค้าพย า ย า มคิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นแผ่นดินใหญ่สิ่งที่
ซื่อสัตย์หวังก็คือเรือสักลำที่ผ่านมาทางนี้บ้างอยู่ๆ ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสี ยงเพลงแววมาแต่ไกล เขารีบลุกขึ้น
และมองไปยังต้นเสี ยงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่บนธงนั้น
ความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม”เมื่อความสุขได้ยินก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า “ไม่ได้ๆ
หากผมพาคุณขึ้นมาด้วยผมจะหมดสุขเพราะผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ พอพูดความจริงแล้วกลับไม่มีความสุข
เลยขอโทษนะซื่อสัตย์ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้” พูดเสร็จความสุขก็จากไปผ่านไปสักครู่หนึ่ง“ตำแหน่ง” ก็ผ่านมา
ซื่อสัตย์ตะโกนเรียก “ตำแหน่งตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม” พอตำแหน่ง
ได้ยินก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออกไป จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า “ไม่ได้ ไม่ได้ซื่อสัตย์ คุณจะขึ้นมาอยู่
กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหมกว่าผมจะได้ตำแหน่งนี้มามันย า กเย็นเพียงใดหากผมพาคุณมาอยู่ด้วยเดี๋ยวผมก็
ซวยนะสิ เดี๋ยวผม
จะ สู ญ เ สี ย ตำแหน่งยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ” ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้ามองตำแหน่งที่รีบออกเรือ
จากไปอย่างสิ้นหวัง รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่างยิ่งแต่สิ่งที่มันทำได้ก็เพียงแค่ รอ รอ และก็รอเท่านั้น
อยู่ ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนักก็แว่วดังขึ้นเรือลำหนึ่งบรรทุก“แข่ง ขั น ” เป็นจำนวนมากผ่านมา
ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก “แข่ง ขันแข่ง ขั น ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม” “คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหน
กับพวกเรา” แข่งขันตะโกนถามมาซื่อสัตย์ไม่อย า กพูดอะไรมากเพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาสเหมือนทุกครั้ง
ที่ผ่านมาแต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ “ผมคือซื่อสัตย์” เขาตอบ
ขอบคุณที่มา Junjaonews
