วันที่ 12 กรกฎาคม 2564 ผู้ใช้เฟซบุ๊ก รติรัตน์ รถทอง ได้โพสต์ข้อความอาลัย “หมอหนึ่ง นายพิเชษฐ์ สหกิจ” หมออนามัย โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล (รพ.สต.) สวนหลวง อ.กระทุ่มแบน จ.สมุทรสาคร
โดยบางตอนระบุว่า เวลาปะทะคนไข้แรกๆ จะเป็นหมอโรงพยาบาลชุมชนตำบลเหล่านี้ พวกเขาและเธอต่างต้องรับมือคนเจ็บคนป่วยที่เข้ามารักษาใน รพ.ด่านแรกที่เจอโควิ ด ผู้ใหญ่ในบ้านเมืองเราเข้าใจผิ ดว่าเรามีด่านแรกที่เข้มแข็ง มี อสม. มีทุกอย่างดูแลโรคระบาดได้ในครั้งแรกๆ แต่ลืมไปว่า หมอหรือเจ้าหน้าที่เหล่านี้ก็พล าดและหมดแ รงได้พอมาระลอก 3 มาเต็มๆ เราถึงมีข่าวว่าหมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่ติ ดกันเยอะ ทุกคนกล้ำก ลืนแบบให้งานมาแต่ไม่ได้ติดอาวุธป้องกันให้พวกเขาทัพหน้าของไทย
หมอหนุ่มๆ หมอสาวๆ ด่านหน้าเหล่านี้ หลายคนอายุน้อย โสด เป็นอนาคตของประเทศ อย่างหมอหนึ่ง ที่เป็นความหวังของครอบครัว เป็นความภูมิใจของคนรอบข้างในสังคมได้พึ่งพา ดูแลคนไข้มากมากมาย เป็นเพื่อนเป็นน้องของคนที่รักเขา เขาก็รักคนเหล่านั้น
ขนาดน้องได้รับการฉีดซิโนแวคแล้วสองเข็มด้วยซ้ำแต่ป้องกันอะไรได้บ้างไหม ไม่เลย ที่โมโหคือเพราะที่ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองเราเป็นหมอยังออกมาเชียร์ เ สียด ายอนาคตหมอหนึ่ง ในอนาคตเราอาจมี ผอ.รพ.สต.ที่ดีๆ หรือเปล่า สังคมไทยเรากว่าจะสร้างคนดีคนเก่งมาทำงานยากเย็นขนาดไหนใครรู้
นอกจากนี้ยังพบว่า ได้มีคนเข้ามาแสดงความอาลัยต่อการจากไปของหมอหนึ่งจำนวนมาก.
