มิ้นท์ มณฑล กสานติกุล เจ้าของเพจ I Roam Alone แบ็คแพ็คเกอร์ ยูทูบเบอร์ท่องเที่ยวคนดัง ซึ่งเกิดดราม่าไปก่อนหน้านี้ หลังจากเดินทางไปประเทศสหรัฐอเมริกา และฉีดวัคซีนด้วยนั้น ซึ่งล่าสุด ได้ออกมาแสดงความคิดเห็น เกี่ยวกับการพัฒนาบ้านเมืองที่สิ้นหวัง
โดยโพสต์ระบุว่า “เรื่องราวของประเทศแห่งความสิ้ นหวัง สิ่งที่น่าก ลัวที่สุดที่จะเกิดขึ้นกับประเทศนึงได้ คือ ความสิ้นหวัง เมื่อหลายปีก่อนเคยเดินทางไปประเทศนึง ประเทศที่กลายเป็นรัฐล้มเหลว ตั้งแต่สนามบินที่รันเวย์พังไม่เป็นท่า ถนนเส้นหลักเข้าเมืองพัง สองข้างทางมีแต่คนยากจนสวนทางกับความเหลื่อมล้ำที่พุ่งทะยาน ทุกที่มีแต่คอรัปชั่น คอรัปชั่นในทุกระดับ ประชาชนต้องติดสินบ นเจ้าหน้าที่เพื่อใช้บริการสาธารณะ เจ้าหน้าที่ซื้อขายตำแหน่ง คนด้านบนกินกันใหญ่โต เงินภาษีไม่ได้ใช้เพื่อพัฒนาบ้านเมือง สะพานไร้คุณภาพแต่ราคากลับแพง
การต่อรองกับต่างชาติเป็นเพื่อประโยชน์ของคนกลุ่มเล็กๆ ทรัพยากรประเทศถูกขายจนเกลี้ยง คนที่พยายามจะทำเพื่อประเทศถูกลอบฆ่ า ไม่ก็ถูกจั บยั ดข้อห าไปหมด คนรุ่นใหม่รู้สึกสิ้ นหวัง เพราะทำอะไรไม่ได้มาก พวกเขารู้สึกไร้อำนาจ ถ้าคนที่โชคดีก็สามารถย้ายออกไปต่างประเทศได้ ถ้าไม่ได้ก็ได้แต่ทนอยู่ต่อไป การขับเคลื่อนที่ใช้แรงกายแรงใจอย่างมากกลับทำได้แค่การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เพราะโครงสร้างหลักแห่งการคอรั ปชั่นไม่เปลี่ยนแปลง คนมีเงินยังขับรถหรูได้ แต่ก็ขับบนถนนลูกรังพั งๆกลางเมือง ห้างหรูก็ยังมีแต่ก็ตั้งกลางซากตึกพังๆขาดการดูแล คนยากจ นลงเรื่อยๆแต่ก็จะถูกพูดถึงอย่างสวยงามว่า ‘เขายังยิ้มได้ท่ามกลางความลำบาก’
โดยลืมถามไปว่าแล้วทำไมเขาถึงต้องมาลำบากแบบนี้ ทำไมมันถึงดีกว่านี้ไม่ได้ ทำไมประเทศไม่เป็นของทุกคนอย่างเท่าเทียม และได้เติบโตขึ้นไปด้วยกัน เราถามคนที่นั่นว่ามันเกิดอะไรขึ้น และต่อไปจะเป็นยังไง หญิงสาววัย 30 ที่จบปริญญาเอกด้านการเมืองการปกครองและปัจจุบันทำงานขายกระเป๋าผ้าเย็บมือเพื่อรอเวลาจะสมัครงานไปประเทศอื่นมานั่งคุยด้วย เธอตอบว่า
คนที่อยู่ในอำนาจเวลานี้เขาไม่ได้สนใจพวกเรา เขาสนใจแต่ตัวเอง ห ลงอำน าจ เงินทอง ที่ไม่รู้จะใช้ยังไงให้หมด แต่จริงๆเขาไม่รู้เลยว่าเขาไม่ได้ทำร้ ายแค่พวกเราที่เหลือทุกคน แต่เขากำลังทำร้ ายอนาคตลูกหลานตัวเอง ด้วยมือของเขาเองด้วย
เขาลืมไปว่า ต่อไปลูกหลานของเขาที่แม้จะอยู่ในปราสาทหลังใหญ่สร้างหรูหราจากเงินที่เขาขโม ยมา แต่ปราสาทน้จะถูกล้อมรอบด้วยตึกโท รมๆ เสียงส าบแ ช่งที่หน้าต่างก็กันไม่ได้ จะต้องขับรถหรูไปบนถนนพั งๆเป็นหลุมเป็นบ่อ มองไปทางไหนก็เป็นสีเทา ลูกหลานเขาจะไม่ได้มีความสุขกับ ทรัพยากรธรรมชาติใกล้มือ ไม่มีคุณภาพชีวิตดีๆที่อยู่หน้าบ้าน เพราะพวกเขาเป็นคนทำให้ประเทศนี้พั ง
เขาซื้อปราสาทให้ลูกหลานเขาได้ แต่เขาซื้อคุณภาพชีวิตดีๆ ซื้อทัศนียภาพสวยๆใกล้ตัวให้ไม่ได้ เพราะประเทศนี้กำลังถูกสู บเ ลือดสู บเ นื้อไปหมด มองไปทางไหนก็มีแต่ความเจ็ บป วด ความยากลำบาก
เขาต้องนึกให้ได้ว่าปราสาทมันจะหรูได้แค่ไหนกันเชียว คนเราจะกินจะใช้ได้มากเท่าไหร่กันเชียว ลูกหลานเราจะมีความสุขไหมกับการกินอาหารอร่อยๆกลางความหิ วโหยและการล้ มต ายของผู้คน
ถ้าถามว่าจะทำยังไงต่อไป ไม่รู้สิ อำนาจเขาล้นมือ เราได้แต่หวังว่าวันนึงเขากินอิ่มแล้วก็คิดได้ว่า พอแล้วล่ะ เราทำผิ ดมาพอแล้ว และตัดสินใจปล่อยมือ ให้คนทำงานได้มาทำงานเพื่อประเทศ ให้บ้านเรากลับมามีความหวังอีกครั้ง หรือมีสักคนที่มีอำน าจพอกัน มองเห็นความจริงนี้และลุกขึ้นสู้
แต่ทั้งสองอย่างก็ไม่รู้ว่าจะเกิดได้วันไหน ฉันก็รอไปเรื่อยๆ แบบไม่มีความห วัง…’ ฟังเธอจบตอนนั้นยังคิดว่า เราโชคดีที่ไม่ได้อยู่ในประเทศที่ความสิ้ นหวังเข้าเกาะกุมหัวใจแบบนั้น แต่มาวันนี้….
